هدف اختراع حاضر، انتخاب مخلوطي از جاذب هاي جاذب هاي كلسيم كربنات (CaCO3)، نانوسيليس (SiO2)، آلومين (Al2O3)و كربن فعال به منظور جذب تارتاريك اسيد و همچنين بررسي مدت زمان بهينه مجاورت جاذب ها با آب انگور با هدف به حداقل رساندن ميزان اسيديته در آب انگور به منظور توليد شيره انگور بود. انگورهاي مورد نياز جهت توليد شيره انگور، از نوع سفيد و گونه ي ويتيس وينيفرا بودند. مخلوط جاذب هاي نانوسيليس، آلومين، كلسيم كربنات و كربن فعال در مقادير مختلف و در مدت زمان هاي مجاورت متفاوت، در قالب 40 تيمار داخل آب انگور افزوده شد كه تيمار بهينه به ترتيب با مقادير 0/2، 1/27، 0/7 و 0/07 گرم در صد ميلي ليتر بدست آمد و زمان مجاورت تا چهار ساعت بدست آمد. پس از اتمام زمان مجاورت، نمونه ها از كاغذ صافي عبور داده شده و تمامي آزمون ها با 3 تكرار متوالي انجام پذيرفت. آزمون هاي مورد بررسي شامل: pH، اسيديته، جذب اسيد، مواد جامد محلول (بريكس)، عدد فرمالين، شفافيت، قند احيا كننده، كدورت و ميزان تركيبات فنلي نمونه ها بود. پس از گردآوري داده ها از آزمون هاي مذكور بهينه سازي بر روي طرح انجام پذيرفت. pH و اسيديته تيمار بهينه، محلول مادر تارتاريك اسيد با غلظت 0/6 درصد وزني حجمي و نمونه شاهد مورد بررسي قرار گرفت و همچنين جاذب هاي شيميايي رسوب كرده داخل نمونه كه توسط كاغذ صافي از نمونه ها جداسازي شده بودند به وسيله دستگاه FT-IR مورد سنجش قرار گرفت. نتايج اين آزمايشات نشان داد با كاهش زمان مجاورت آب انگور با جاذب، تركيبات مغذي و سلامت بخش موجود در نمونه حفظ شده و بر كيفيت محصول فرآوري شده شيره انگور افزوده مي شود. زمان مجاورت تا 240 دقيقه ميزان اسيديته كل آب انگور را تا 60 درصد جذب كرده و كاهش داد. همچنين تاثيرات قابل قبول جاذب ها در زمان مجاورت اندك و افزايش شفافيت و بهبود رنگ و مشتري پسندي محصول شيره انگور نشان داد، در سال هاي آتي مي توان از اين روش به عنوان جايگزين براي روش هاي سنتي و جاذب هاي گران قيمت با كارايي پايين جهت توليد محصول فرآوري شده شيره انگور استفاده نمود.